Το καλοκαίρι πέρασε, μαζί με αυτό και οι στιγμές ξεγνοιασιάς. Το πρόγραμμα έγινε αλλόκοτο, με την πλειοψηφία των γονιών να εκφράζει παράπονα –καμιά φορά και αγανάκτηση- πως τα παιδιά τους ξενυχτούν στο κινητό και ξυπνούν αργά το πρωί, αν όχι προς το μεσημέρι, ζώντας μια καθημερινότητα χωρίς ενδιαφέροντα. Η νέα σχολική χρονιά ήρθε για να μας “βάλει στο πρόγραμμα”. Το ευχόμαστε, αλλά, μετά από τρεις μήνες αποπροσανατολισμού, πώς θα τα καταφέρουμε;

Πρώτη μέριμνα είναι η οργάνωση του χρόνου. Οφείλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν έναν σωστό προγραμματισμό των ωρών της ημέρας που προορίζονται για μελέτη, εξωσχολικές δραστηριότητες αλλά και ξεκούραση. Πρέπει να θυμόμαστε πως όταν υπάρχει συνέπεια στις υποχρεώσεις, τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και σιγουριά για τους στόχους που έχουν θέσει.

Σαφώς και υπάρχει άγχος. Ομολογουμένως οι μαθητές ανήκουν στην κατηγορία των “σκληρά εργαζόμενων” αφού από το πρωί που θα ξυπνήσουν μέχρι και αργά το απόγευμα τρέχουν για τα πάντα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να διστάζουν να μιλήσουν είτε στους γονείς τους είτε στους εκπαιδευτικούς για οτιδήποτε τους απασχολεί. Όταν έχουν υποστήριξη από τον περίγυρό τους αποκτούν και την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται ώστε να συνεχίσουν να προσπαθούν. Η ζωή άλλωστε έχει και δύσκολες στιγμές και χρέος μας είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να τις ξεπερνούν.

Τέλος, η ισορροπία ανάμεσα στο διάβασμα και στην προσωπική ζωή είναι μείζονος σημασίας. Εκτός από την απόδοση στα μαθήματα, τα παιδιά χρειάζονται και τη διασκέδαση με τους φίλους τους ή εξωσχολικές δραστηριότητες. Σίγουρα η πολύωρη έκθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε άλλο παρά ευεργετική είναι. Πολλοί μαθητές μου μάλιστα ομολογούν πως δεν καταλαβαίνουν πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος όταν ανοίγουν τα social media. Η ενασχόληση με ένα άθλημα θα ήταν σίγουρα μια καλύτερη ιδέα, αφού έτσι εκτονώνεται η ένταση της καθημερινότητας και παράλληλα διατηρείται μια καλή φυσική κατάσταση.

Φέτος, λοιπόν, ας θυμίσουμε στα παιδιά μας ( λειτουργώντας πολλές φορές και οι ίδιοι ως πρότυπα) να βάλουν στόχους. Εφικτούς στόχους, όχι μόνο στις σχολικές τους επιδόσεις αλλά και στη ζωή τους γενικότερα. Στόχους που θα τους παρακινούν να δουλεύουν, να προσπαθούν και να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους. Αυτό καμιά φορά αξίζει περισσότερο κι από ένα αριστείο.