«Επιθυμώ πάντα να περνάω
ένα μήνυμα αισιοδοξίας και
δύναμης ψυχής μέσα από τα
τραγούδια μου.»

Σ την ακόλουθη συνέντευξη, η Μελίνα, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της ελληνικής μουσικής  σκηνής, μοιράζεται μαζί μας τις πιο προσωπικές της αναμνήσεις, τις εμπειρίες που τη διαμόρφωσαν  ως καλλιτέχνη και τα όνειρα της για το μέλλον. Ανατρέχοντας στην παιδική της ηλικία στην Παραλίμνη  Γιαννιτσών, περιγράφει πώς οι παραδόσεις και οι αξίες της οικογένειάς της την επηρέασαν καθοριστικά.  Μέσα από τη συζήτηση, αποκαλύπτονται οι σημαντικές συνεργασίες που σημάδεψαν την πορεία της,  οι προκλήσεις που αντιμετώπισε, και το όραμά της για τη μουσική και τη ζωή. Η Μελίνα μας ταξιδεύει  στην καλλιτεχνική της διαδρομή με ειλικρίνεια και πάθος, προσφέροντας μια μοναδική ματιά στον κόσμο της.

 

Μελίνα, μεγάλωσες στην Παραλίμνη Γιαννιτσών.  Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από την  παιδική σου ηλικία σε αυτήν την περιοχή και πώς σε  επηρέασαν ως άτομο και καλλιτέχνη;

Σε ηλικία περίπου 3 ετών, ήρθαμε στην Παραλίμνη Γιαννιτσών με τους γονείς μου και τον αδερφό  μου. Οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι γεμάτες  από τα ήθη και τα έθιμά μας. Μεγαλώσαμε πλάι  σε έναν ιερέα, τον πατέρα Παρθένιο, που σκοπό  είχε να μας φέρει σε επαφή με τις ρίζες μας και  να βάλει σταθερές βάσεις σε όλα τα παιδιά του  χωριού. Του χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη, γιατί  σε μια περίοδο που οι γονείς μας έτρεχαν για  τη βιοπάλη, βρήκε τον τρόπο να μας μεταδώσει  γνώση στη μουσική και στην κατήχηση.

 

Η οικογένειά σου και οι παραδόσεις της περιοχής  πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν στη διαμόρφωση της  μουσικής σου ταυτότητας; Υπάρχουν συγκεκριμένες  οικογενειακές ή τοπικές παραδόσεις που σε  ενέπνευσαν;

Σε ηλικία περίπου 7 ετών, στο χωριό μας ήρθε ένας  χοροδιδάσκαλος και λυράρης για να μας μάθει  τα ποντιακά τραγούδια. Παράλληλα, μαθαίναμε  και μακεδονίτικα, θρακιώτικα, κυπριακά, όλη την  παράδοση. Στο σχολείο, μαθαίναμε βυζαντινή  μουσική με τον κ. Πατρώνα. Στο σπίτι, ακούγαμε  Αλεξίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Νταλάρα, Πάριο  και Γλυκερία. Σαφώς και έπαιξαν καθοριστικό  ρόλο αυτές οι βάσεις, γιατί ήταν ένας δρόμος  γεμάτος φως και δημιουργικότητα.

 

Μελίνα, η μουσική σου πορεία ξεκίνησε δυναμικά  με το συγκρότημα “Οι Απέναντι” στις αρχές του 2000. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες και  προκλήσεις ως μέλος του συγκροτήματος, και  πώς σε διαμόρφωσαν αυτές οι εμπειρίες για  τη μετέπειτα σόλο καριέρα σου;

Το συγκρότημα “Απέναντι”  δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη,  στο Πέτρινο του Μύλου,  όπου δάσκαλός μου ήταν ο  Χρήστος Μητρέντζης. Με  την προτροπή του Γιώργου  Κυβέλου, γνωστού και  μεγάλου παραγωγού,  μας άνοιξε ο δρόμος  για τη δισκογραφία.  Η πρώτη μας επαφή  με τη δισκογραφία  έφερε μια μεγάλη και απρόσμενη επιτυχία, που  αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο, μεγάλη ευλογία  για ένα πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα. Γρήγορα  όμως, αλλάξαμε δρόμους, γιατί μουσικά θέλαμε  άλλα πράγματα. Ωστόσο, ήταν μια αξέχαστη και  πρωτόγνωρη εμπειρία.

 

Το 2003 κυκλοφόρησες τον πρώτο σου σόλο δίσκο  με τίτλο “Το Πέρασμα”. Ποιο ήταν το όραμά σου για  αυτόν τον δίσκο και ποια ήταν η ανταπόκριση του  κοινού; Πώς σε βοήθησε αυτή η πρώτη επιτυχία να  προχωρήσεις στην καριέρα σου;

Ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος κυκλοφόρησε  σε μια περίοδο που η δισκογραφία ήταν σε άλλο  κλίμα. Ωστόσο, ήταν μια βάση για μένα και μια  συνεργασία με πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες,  όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Τάκης Μπουρμάς και ο Θοδωρής Παπαδόπουλος από  την Οπισθοδρομική Κομπανία.

Έχεις συνεργαστεί με μερικούς από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της  ελληνικής μουσικής σκηνής. Ποιες από αυτές τις συνεργασίες θεωρείς  ως πιο καθοριστικές για την καλλιτεχνική σου εξέλιξη και γιατί;

Θεωρώ όλες μου τις συνεργασίες σημαντικές. Έπειτα, ήρθε η πλέον  καλή μου φίλη Σάννυ Μπαλτζή, και μετά ήρθε στη ζωή μου ο μεγάλος  αείμνηστος Αντώνης Βαρδής και ο Στέφανος Κορκολής. Νιώθω πως  η χημεία μας με τον Αντώνη Βαρδή ήταν καταλυτικής σημασίας για  μένα, και μου άφησε “προίκα” όπως λέμε στη δισκογραφία. Το πιο  σημαντικό για μένα ήταν η γνωριμία μου με όλους όσους θαύμαζα ως  παιδί. Στα πρώτα μου βήματα επί σκηνής βρέθηκα και στο πλευρό του  Γιώργου Νταλάρα, μεγάλο σχολείο για μένα. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη  επίσης ήταν μια συνεργασία που επιθυμούσα πολύ και έμαθα πολλά.  Ο Δημήτρης Μητροπάνος και ο Γιάννης Πάριος φυσικά ήταν για μένα  ένα ακόμη μεγάλο σχολείο.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της καριέρας  σου και πώς τις ξεπέρασες;

Θα σας απαντήσω με έναν στίχο: “η καρδιά με πηγαίνει εμένα…”. Μετά  από τη μεγάλη επιτυχία της συνεργασίας μας με τη μοναδική Γλυκερία,  που είναι για μένα φάρος, ο χειμώνας μου ήταν δημιουργικός. Πλάι  στον μεγάλο μας συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο, την ποιήτριά μας  Λίνα Νικολακοπούλου, και τον Κώστα Μπαλαχούτη στην “Νύχτα  Στάσου”, ξαναμπήκα στην αφετηρία μου, όπως ξεκίνησα στη μάθηση  του λαϊκού τραγουδιού και στη μεγάλη του προσφορά στον λαό μας.  Επιθυμώ πάντα να περνάω ένα μήνυμα αισιοδοξίας και δύναμης  ψυχής μέσα από τα τραγούδια μου.

Το 2024 σε βρίσκει με νέες συναυλίες, τηλεοπτικές εκπομπές και μουσικές  κυκλοφορίες. Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον και ποια είναι τα  μηνύματα που θέλεις να περάσεις στο κοινό σου μέσα από τη δουλειά σου;

Δισκογραφικά, έχω μεγάλη χαρά, γιατί μετά από το “Τι σου κάνα και  πίνεις”, όπου οι στίχοι ήταν του μεγάλου μας Λευτέρη Παπαδόπουλου  και η μουσική του μαέστρου Μίμη Πλέσσα, στο “Εδώ και Τώρα” θα  κυκλοφορήσει μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά σε μουσική του Ηλία  Μακρίδη και ποίηση-στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.  Μόλις κυκλοφόρησε το “Μια Νύχτα Μελαγχολική” και σας εύχομαι  καλή ακρόαση.