ΠΑΝΤΑΚΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Μια φορά Αρχηγός, για πάντα Αρχηγός!»

Αν μία φράση μπορούσε να χαρακτηρίσει τον κορυφαίο αθλητή που θα παρουσιάσουμε παρακάτω, θα ήταν –ακριβώς– αυτή.

Γεννήθηκε το 1985 και αγωνίστηκε στην ομάδα βόλεϊ του Π.Α.Ο.Κ. στη θέση του κεντρικού, μέχρι τον Ιούνιο του 2018, όταν και ανακοίνωσε το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας.

Μίλησέ μας για τα παιδικά σου χρόνια. Πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες;

Γεννήθηκα το 1985 και μεγάλωσα στη Σκύδρα, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου.

Δώσε μας το στίγμα, πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον χώρο του αθλητισμού; Πότε άρχισες να ασχολείσαι με το βόλεϊ και πότε διάβηκες το κατώφλι του πρωταθλητισμού;

Το ταξίδι στον αθλητισμό ξεκίνησε παίζοντας μπάσκετ στη Σκύδρα. Το 1999 ξεκίνησα να παίζω –παράλληλα με το μπάσκετ– και βόλεϊ. Ήμουν όλη την ημέρα στο γήπεδο… Τα Σαββατοκύριακα είχα αγώνες το πρωί στο μπάσκετ και το απόγευμα στο βόλεϊ, μέχρι που μια μέρα με κάλεσαν σε επιλογές για την Εθνική ομάδα παίδων. Από τότε είδα το βόλεϊ πιο σοβαρά. Το κατώφλι του πρωταθλητισμού το διάβηκα το 2005, όταν ξεκίνησε η πορεία μου στον Π.Α.Ο.Κ.. Χρόνο με τον χρόνο άλλαζαν οι στόχοι μας, και έτσι έφτασα να παίζω σε μια ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό.

Ποιος και πότε ήταν ο πρώτος σου αγώνας; Ποιες είναι οι αναμνήσεις και τα συναισθήματά σου; Μπορείς να ξεχωρίσεις άλλους αγώνες που θυμάσαι έντονα και έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη σου;

Ο πρώτος μου αγώνας ήταν το 1999 με την ομάδα της Σκύδρας. Τα συναισθήματα ήταν περίεργα γιατί ήμουν ο πιο μικρός στο παρκέ και έπαιζα σε αγώνα Α2 ανδρών.

Πόσο σημαντική ήταν για σένα η ψυχολογική προετοιμασία στην προπόνηση και στον αγώνα; Έκανες κάτι ιδιαίτερο;

Δεν μπορώ να πω ότι έκανα κάτι ιδιαίτερο για να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Απλά ήμουν ο εαυτός μου.

Ποιο από τα τρία πρωταθλήματα και ποιο από τα δύο κύπελλα που κατέκτησες έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;

Όλοι οι τίτλοι έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και πάντα θα μου θυμίζουν όσα κατάφερα. Αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους αγώνες, θα έλεγα το πρώτο Κύπελλο που κατακτήσαμε με τον Π.Α.Ο.Κ. στη Σύρο, το πρώτο πρωτάθλημα μπροστά σε 10.000 κόσμο και το πρωτάθλημα που πήραμε μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού.

Όταν η “μπάλα έκαιγε”, ήσουν ψύχραιμος και αποφασιστικός ή σε επηρέαζε το άγχος;

Στα κρίσιμα σημεία ενός αγώνα, πάντα ήμουν ψύχραιμος και δεν άφηνα το άγχος να με επηρεάσει.

Σε έχουν αποκαλέσει “εμβληματικό αρχηγό” και “Πατριάρχη” του ελληνικού βόλεϊ. Τι σημαίνει για σένα να είσαι αρχηγός;

Ναι, με έχουν αποκαλέσει αρχηγό και συνεχίζουν να το κάνουν, ακόμα και φίλαθλοι αντίπαλων ομάδων, κάτι που σέβομαι πολύ. Για μένα, αρχηγός σημαίνει να είσαι πάντα μπροστά, να τιμάς την ομάδα και να δίνεις το παράδειγμα.

Αν δεν ήσουν βολεϊμπολίστας, ποιο άθλημα θα ακολουθούσες;

Ίσως το ποδόσφαιρο, αν δεν είχα το ύψος που χρειαζόταν για το βόλεϊ.

Τι θα συμβούλευες έναν νέο αθλητή που θέλει να φτάσει σε υψηλό επίπεδο;

Να είναι ο εαυτός του, να έχει ξεκάθαρους στόχους, γιατί ο δρόμος του πρωταθλητή είναι δύσκολος και εύκολα μπορείς να χάσεις τον προσανατολισμό σου.

Πώς βίωσες τον τερματισμό της καριέρας σου;

Ήταν μια δύσκολη και στενάχωρη περίοδος και χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να το αποδεχτώ.

Μετά τον πρωταθλητισμό, αισθάνθηκες ανακούφιση από τον αυστηρό προγραμματισμό και τις υποχρεώσεις;

Τώρα είμαι ήρεμος και ξεκουράζομαι όσο πρέπει. Η οικογενειακή ζωή είναι εντελώς διαφορετική, πιο ανθρώπινη.

Με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου;